دانلود پروژه خانه از آغاز تا دوره مدرن

مقدمه:

فهرست

1.مفهوم یابی

2.ارزشیابی و استنباط

3. خانه از آغاز تا دوره مدرن:
4. تحول معماري خانه در نيمه دوم قرن حاضر
5. سه معمار برجسته بر قلمرو خانه

6.خانه در جوامع شرقی

7.معماران

8.نتیجه گیری وجمع بندی

9.منابع

خانه به مثابه یک سر نمود یا نماد

خانه نماد سکونت:

• خانه به مشابه سمبل و نمادی از جهان:
• ساختن خانه و بنای معمارانه یکی از راه های برقراری ارتباط با محیط پیرامون است. از این طریق انسان درک عمیق و پر معنی که از خانه بدست آورد را در قالب معماری خانه اش نشان می دهد. خانه قبل از کارکرد معمولی اش برای انسان نماد و سمبل همین دریافت ها از جهان بوده است.
• شولتز: انسان از طریق ساختن خانه: 1- تعیین موقعیت – احراز هویت
• نظم بخشی:
• به یک تعبیر خانه به ما کمک می کند که موقعیت خود را در جهان پیدا کنیم. مرکزی است که ما از آن هر چیزی را شروع می کنیم راهی است که ما زندگی مان را در این جهان نظم می دهیم این نظم ذهنی نه تنها فضایی است بلکه دنیایی است.
• کلیر کوپر:
• برای انسان اولیه جهان دارای یک مرکز بود، مرکزی به تمام معنی انسان همیشه می خواست به این مرکز نزدیک باشد و خانه اش هم در مرکز قرار بگیرد.
• خانه به مشابه نمادی از خود و بازتابی از هدایت فردی:
• خانه بازتابی از ویژگی فردی انسان است و اینکه انسان خود را چگونه می بیند در این مکان خودمان هستیم.
• خانه به مثابه نهادی از خود درونی همان نفس باطنی ماست.
• خانه طالب بزرگتر ماست.
• خانه واسطه ای است که انسان بین خود و جهان پیرامونش ایجاد کرد.

خانه نوعی نماد همبستگی و پدیده ای فرهنگی:

•  
• خانه به ما احساس خویشاوندی و یا همبستگی و وابستگی قوی و موقعیت اجتماعی – اقتصادی می دهد و الگوی فضایی و نظم آن به ما کمک می کند تا احساس همبستگی با افراد معین و همچنین گذشته و آینده را پیدا کنیم. ما خود را بخشی از یک خانواده، گروه و فرهنگ احساس می کنیم.
•  
•  
• خانه و خانواده:
•  
• خانه محل وقوع زندگی روزمره و تجمع خانواده و زندگی به پایه عشق و تفاهم.
• حرمت و تکریم و بزرگداشت خانه.
• خانه نهاد رشد و پرورش فردی و اجتماعی.
• گاستون باشلار:
• هر قوم بخشی از نقش پرورش فردی و پرورش فردی – اجتماعی را به محیط خانه واگذار کرده و در رابطه با آن به چگونگی شکلی آن اندیشه است.

• خانه و جامعه:
•  
• یکی از ویژگی های فرهنگی هر قوم نحوه قرارگیری واحدهای مسکونی در کنار هم است و این ویژگی های فرهنگی از باورها و فرهنگ سنتی اقتباس می گردد.
•  
• خانه نهادی از جامعه (خانه حد فاصل میان فرد و جامعه):
• خانه رابطه فرد را با جامعه و روابط افراد اجتماعی را با یکدیگر نمایان می سازد (محل ورودی) – حس قلمرو (حریم و مرز)
• خانه چهره ای است که می خواهیم ما از آنگونه بشناساند و بیان و معرفی ماست به جامعه. خانه نشان دهنده موقعیت اجتماعی مالک می باشد.
• معنای ساختمان بازتابی است از تصویری که فرد از خودش هم به عنوان ذهنی منفرد و هم شخصی مرتبط با جامعه دارد و همچنین میل او به شناساندن خود به دیگران را منعکس می کند.
• درونی بودن خانه در ارتباط با بیرونی بودن آن ارزش می یابد. بنابراین به دلیل اهمیت فضاهای درون صورت خارجی و جنبه بیرونی خانه باید کنترل شود.
•  
• خانه عضوی از جامعه (نظم و پیوستگی):
• هر بنای مسکونی هم از نوعی نظم داخلی و هم از نوعی نظم خارجی برخوردار است.
• معمولاً خانه های شهری که عضوی از یک زمینه اجتماع می باشند باید با هسایگان خود به سازش برسند و این محدودیتی است که خانه های ییلاقی و بیرون شهری ندارند. به همین دلیل خانه های شهری باید تزئینات با وقارتری داشته باشند و چون بیش از یک واحد زندگی را در خود جای می دهند نیاز به نظم جامع تری دارند.

خانه هم جسم و هم روح:

• خانه یک جهار دیواری خنثی نیست بلکه به قول باشلار هندسه تعالی یافته است.
• غنای حسی خانه تناسب با فعالیت های درونی آن – خانه نمادی از مادر، آرامش، امنیت:
• خانه هم جسم است و هم روح و می خواهد انسان را از طوفان های زندگی بر کنار نگه دارد.
• خانه به گونه ای نمادین نقش مادر را ایفا می کند و مکانی است سرشار از امنیت و محبت (منشاء الهام معماران ارگانیک).
•  
• خانه زادگاه اندیشه تخیل و رویا:
•  
• باشلار:
• خانه یکی از بزرگترین نیروهای ادغام اندیشه ها خاطرات و رویاهای آدمی است و در این ادغام عنصر پیوند دهنده تخیل است که گذشته حال، آینده را واجد پوشش ماست متفاوت می کند پوشش هایی که در هم تداخل می کنند، با هم در می افتند و زمانی هر یک دیگری را بر می انگیزد نخستین ذهنیتی که از خانه داریم تصویر روشنی که از خانه زادگاهی در ذهنمان تصویر می کنیم.

• خانه زادگاهی:
•  
• خانه متشکل از محوری عمودی:
• خانه زادگاهی با آگاهی ما از عمود بودن سر و کار دارد. وجودی قائم که زیرزمین و بالاخانه نشانه های قطبی بودن این محور عمودی اند. در مکان یابی خانه به سه سطح یا حداکثر 4 سطح بر خورد می کنیم که در محور قائم تحت عنوان بالاخانه، طبقه همکف و زیرزمین قرار می گیرند.
• خانه پیکره ای یگانه و متمرکز:
• در تصویر های خیالی ما خانه بنایی جدا، منفرد، تنها، یگانه و متمرکز در یک فضای گسترده است.
•  
•  
• خانه تجسم فرآیند فردی و روان متحول و رو به کمال انسانی (خانه یک ارگانیسم متغیر)
•  
• یونگ:
• خانه به مثابه مکانی برای رشد و تکامل احساس است، یک رحم مادرگونه یا شبه مادرانه از آنچه می توانیم باشم، آنجه بودیم، هستیم و خواهیم بود.

خانه به مثابه یک ساختار

• خانه به مثابه یک واحد زیستی:
•  
• خانه و شهر
• خانه به مثابه یک واحد زیستس و عضوی از ساختار شهر است . خانه به مثابه بخشی از بافت عمومی شهر که همه در آن زندگی و رشد می کنند.
•  
• خانه به مثابه سازه و ساختمان :
•  
• خانه تامین سرپناه(سر پناه)
• خانه به مثابه یک ساختار ، بعد کالبدی – ساختمانی یا بعد تکنولوژی ساخت ( مواد و مصالح ، ابزار و امکانات ، صنعت وخدمات)
• خانه به مثابه یک محصول و نیاز و ملاک رفاه اجتماعی و اقتصادی (مایملک)- بعد کمی یا بعد

اقتصادی – جمعیتی( دیدگاه برنامه ریزی و سیاست گذاری)

•  
• خانه تامین امنیت و اسایش فیزیکی:
•  
• بصری دیداری ( دید و منظر ) و صوتی ، شنیداری
• اقلیمی : خانه به مثابه مصرف کننده انرژی – بعد اکولوزی ( محیط و انرژی ) – زیست و محیط زیست
• حفاظت و ایمنی ( امنیت)
• بهداشت

• نحوه نگرش به خانه و محل سکونت:
  اولویت ها و معیارها و انتخاب ها ………. رضایت و اغنا شدن:
  عوامل شخصی، عوامل فرهنگی و اجتماعی و عوامل فیزیکی، اولویتها و امکانات و عوامل اقتصادی معمولاً بر انتخابهای ما تأثیر می گذارند.
  رضایت ما از محل سکونتمان در درجه اول زمانی حاصل می شود که آنچه که تمایل داریم را به توانیم انتخاب نماییم. رضایت ما در این است که بتوانیم اولویت هایمان را براحتی انتخاب نماییم و برآورده سازیم اما اینکه دقیقاً چه نوع خانه ای ما را ارضا می کند و چه عواملی اولویت ها و انتخابهای ما را تشکیل می دهد، به عواملی متعددی بستگی دارد.

عوامل شخصی:

سن و مرحلة زندگی

جنسیت و نقش اجتماعی

موقعیت اجتماعی و اقتصادی

شخصیت و ارزشهای فردی: ارزشهای مورد نظر زندگی

آرزوها و امید به آینده: انتظار بهبود کیفیت خانه

مقایسه ها: محل سکونت فعلی و قبلی و مقایسه سکونتگاه خود با دیگران

ارزشیابی و استنباط خانه و محل سکونت:

تعریف: خانه (کاشانه) / مسکن یا واحد مسکونی        
مسکن و واحد مسکونی خانه نیست و یک ساختار فیزیکی است.
خانه یک مجموعه غنی از معنای فرهنگی، جمعیتی و روانی در حال تکامل است که ما به ساختار فیزیکی نسبت می دهیم.
انواع مسکن:
دائمی – موقت
جمعی – غیر جمعی
هویت – جماعت
گشودگی – بسته بودن
مشخص – یکسان
مسکن در هر شکل و صورتی و با هر ویژگی سکونتگاه و مسکن محسوب می شود منتها با نوعی تفاوت اما خانه چنین نیست یا وجه خانه بودن وجود دارد یا نیست.
بی خانمانی و بی کاشانگی: تفاوت در معنا
بی خانمان: فقدان خانه
بی کاشانگی: فراتر از فقدان خانه است: محل سکونت ما احتیاجات اولیه ما را برآورده نمی کند

عوامل اجتماعی:

روابط متقابل ما با دیگران و ارتباطمان با آنها. هنجارهایی که در قبول آنها با دیگران شریک هستیم، نقش مهمی در اولویت های ما در مورد سکونتگاه دارد.

ارتباط متقابل نظیر ارتباطات همسایگی

هنجارهای مشترک

اولویتهای دیگران

عوامل فرهنگی:

سکونتگاهی که تبلوری از فرهنگ می باشند، مکمل الگوهای رفتاری آن فرهنگ هستند. در فرهنگهای مختلف فضاهای داخلی بستگی به میزان پیچیدگیهای اجتماعی – سیاسی در آن فرهنگ دارد.

عوامل فیزیکی:

فرم ساختمان (تک واحدی، آپارتمان و …): هزینة سنگین خانه های تک واحدی مردم را مجبور می کند که به سمت آپارتمان تمایل پیدا کنند ولی به معنای ارجح بودن آپارتمان نیست.

سبک معماری: ترجیح دادن هر سبکی بعضاً با تغییر مد عوض می شود.

فضاهای داخلی.

فضاهای خارجی: فضای سبز در مجاورت محله مهمترین عامل رضایت در بین همسایه ها بوده است.

رفتار:
رفتارهای متنوع: خانه های متفاوت
رفتار و نوع و شکل آن: الگوی نظم دادن به فضای داخلی

الگوی نظم دادن به فضای داخلی: 1- مدیرت فضا (فعالیت ها و رفتارها):
الگوی فضا: بر اساس فعالیت ها است اما صرف نوع فعالیت ها نیست که الگوی فضا را شکل می دهد، بلکه چگونگی انجام آن فعالیت ها که رفتار نام دارد نیز موثر است. به طور کلی می توان گفت مجموعه فعالیت ها و رفتارهای ما در فضا (مدیریت فضا) است که الگوی فضا را شکل می دهد و مدیریت فضا بر حسب 4 عامل (شخصی – فرهنگی – اجتماعی – افتصادی و فیزیکی) بسیار متنوع خواهد بود.
رابطه الگوی فضای خانه و رفتارها رابطه دوسویه است.
همانطور که فعالیت ها و رفتارها الگوی فضای خانه را شکل می دهند، طرح فضا خود نیز بر فعالیت ها و رفتارها تأثیر می گذارد.

قلمرو مدیریت فردی – رفتارها و فعالیتهای فردی: الگوی فضا علاوه بر استمرار بخشیدن فعالیت ها و رفتار، مرزهای قلمرو ها را تعریف می نماید.

حوزه مدیریت جمعی فضا – رفتارها و فعالیت های جمعی: از مهمترین فعالیت های جمعی گذراندن اوقات فراغت :
الگوی فضا و محیط فیزیکی از جمله ابعاد کاشانه، مشخص بودن عملکرد های بخش های مختلف آن و … نقش زیادی در رفتارهای اوقات فراغت دارد.

دانلود پروژه در این صفحه